‘Goed vlees met waarde voor de natuur’

Reeuwijk/Waddinxveen - “Kijk”, zegt Tinus Niessing trots. Hij wijst naar alle gekleurde stipjes op een uitgeprint kaartje. “De polder is zo groot, maar alle vogels zitten in ons gebied.” Het printje laat een recente vogeltelling zien in polder Bloemendaal. Precies binnen de gemarkeerde kavels van Niessing zit de hoogste concentratie prikkertjes die de vogels markeren.

Door Myriam Dijck

Niessing runt een veehouderij in Reeuwijk en beheert sinds 2015 een stuk land in polder Bloemendaal in Waddinxveen. Dat doet hij op een zogenoemd natuur-inclusieve manier. Dankzij mozaïekbeheer, ofwel gefaseerd maaien, is er altijd ergens lang gras te vinden waar weidevogels van houden. Ook is er een grote verscheidenheid aan vegetatie, Niessings land staat vol grassen en kruiden. 

Normaal gesproken is dit een probleem voor een veehouder. Kruiden bevatten weinig eiwit waardoor koeien minder melk produceren of veel krachtvoer nodig hebben. Maar Niessing heeft hier een oplossing voor gevonden: de Wagyu-koe.

Vanaf zijn boerderij aan de Wijkdijk is het een kwartiertje rijden naar de weilanden. Zodra Niessing en zijn dochter Tess bij het land aankomen – er moet eerst een sloot per trekvlot worden overgestoken – hebben de koeien al wat in de gaten. De donkerbruine dieren galopperen richting de bezoekers. Tess: “Het is hier zo rustig, ze zien ons meteen. Ze weten dat we vaak voer bij ons hebben.”

Nog voordat Tess en haar vader goed en wel onder het prikkeldraad zijn gekropen, staan de koeien al met kun neuzen in de emmer met voer. “Eigenlijk is bijvoeren helemaal niet nodig”, legt Niessing uit. “Deze koe, een Japans trekdier van origine, kan goed uit de voeten met voedsel met een laag eiwitgehalte.” Daar heeft Niessing de koeien speciaal op uitgekozen. Daar tegenover staat dat de koe langzamer groeit. Na vier jaar zijn de ossen klaar voor de slacht, een jaar later dan normaal vleesvee.

“Ik las eens een artikel over Wagyus en besloot tot koop. Maar daarmee was het nog niet gedaan”, vervolgt hij. “Je komt niet zomaar aan een Wagyu. Japan verkoopt ze niet.” Niessing wist aan vijf Wagyu’s te komen via een hobby-veehouder die er vanaf wilde. Inmiddels is Niessings kudde uitgegroeid tot 30 dieren, waarvan tien kalfjes die dit voorjaar zijn geboren. Een aantal staat nu nieuwsgierig toe te kijken, terwijl hun moeders beschermend voor hun staan. 

In culinaire kringen wordt Wagyuvlees geprezen om de hoge mate van marmering - dunne vetlaagjes die het vlees doorrijgen. “Wagyu is het beste rundvlees dat er is”, zegt Niessing. “Het is het enige rundvlees met onverzadigd vet wat al smelt bij 32 graden.” Doordat er maar weinig boeren buiten Japan Wagyu’s houden, is het vlees exclusief en daarmee behoorlijk aan de prijs. Desondanks is de vraag hoger dan het aanbod.

Niessing verkoopt alles aan particulieren die hem vooral via sociale media bereiken. “Wij leveren een goed stuk vlees van koeien die een goed leven hebben gehad. Onze klanten betalen daar graag voor.”

Inmiddels is de emmer met voer leeg en marcheren de koeien netjes in een rijtje weer verder naar het volgende stukje gras. Niessing houdt het prikkeldraad voor zijn dochter omhoog. Wanneer ze teruglopen naar de auto, haalt Niessing nog snel wat Wagyu-clichés aan. “Mensen beginnen meteen over bier en massages als je het over Wagyus hebt. Bier zou goed zijn voor de spijsvertering, maar dat geven wij ze niet. Massages trouwens wel. Daar zijn ze gek op.”