De trofee voor Beste Buur ging naar Erna en Gerard Peters. (foto: Patrick Hamburg)
De trofee voor Beste Buur ging naar Erna en Gerard Peters. (foto: Patrick Hamburg) Foto:Patrick Hamburg

Bloemen voor allerbeste buren

Algemeen 812 keer gelezen

Waddinxveen - Vierentwintig dorpelingen zijn zó blij met hun buren dat zij hem of haar nomineerde als Beste Buur. Zaterdagmiddag 7 december gaf wethouder Kirsten Schippers alle genomineerden een bos bloemen bij een bijeenkomst in het Anne Frank Centrum. De allerbeste buur kreeg de trofee voor de Beste Buur; dat waren Erna en Gerard Peters.

Door Annette van den Berg

De vier wijkplatforms uit Waddinxveen schreven dit jaar voor de tweede keer de Beste Buur verkiezing uit. Vierentwintig buren, onder wie acht echtparen, zouden meer doen dan wat normaliter van een goede buur is te verwachten, zoals een nieuwjaarsborrel regelen, meegaan naar het ziekenhuis, helpen met huiswerk of met de computer, de hond uitlaten, oppassen, boodschappen doen, de haag knippen of de kliko buiten zetten.

Voor sommigen is het vanzelfsprekend om iets voor een ander te doen zoals voor Anne Marij Poot. Zij zorgde voor de boodschappen en het eten toen haar buurvrouw dat zelf niet kon. "Die buurvrouw heeft ons genomineerd", vertelt Poot. "Maar het had ook andersom kunnen zijn. Zij staat ook altijd klaar voor ons. Ze past geregeld op en is voor ons een soort bonusoma."

De jury koos drie prijswinnaars; mensen die een extra compliment verdienen. Adrie en Guillemette Boekhorst hebben dagelijks contact met hun 85-jarige buurvrouw, doen allerlei dingen voor haar en zorgen daarmee dat zij zich veilig voelt en zelfstandig kan blijven wonen. Coen Groenewegen kreeg de tweede prijs. Hij begeleidde zijn buurvrouw toen ze geregeld naar het ziekenhuis in Den Haag moest. Nu rijdt hij haar steeds naar Gouda zodat ze kan revalideren.
De trofee voor Beste Buur ging uiteindelijk naar Gerard en Erna Peters. Zij helpen hun van oorsprong Syrische buren hun weg te vinden in Nederland. "Ik zag hem liggen op een klein matje in een leeg huis. Dat brak mijn hart. Hij had niets. Geen bed, niet eens een theedoek," vertelt Gerard. "Dat was vierenhalf jaar geleden. Ondertussen is de man herenigd met zijn vrouw en vijf kinderen. Hij is weer aan het werk als tegelzetter. Het gezin is goed geïntegreerd. Er is een gezellig burencontact." Gerard en Erna helpen de kinderen met huiswerk en lezen ze voor. Erna: "De kinderen noemen ons opa en oma. En zo voelt het ook."