Celal Altuntas maakt indruk in De Kroon

Waddinxveen – De lezing die Celal Altuntas vrijdag 18 mei in Cultuurhuys De Kroon hield, werd aangekondigd als een thuiswedstrijd. De in Waddinxveen woonachtige schrijver vertelde die avond over zijn vlucht van Turkije naar Nederland, zijn integratie die daarop volgde en schuwde ook hedendaagse problemen rondom integratie niet.

Door David Zandbergen

De lange voorgeschiedenis die Altuntas uiteindelijk naar De Kroon heeft geleid begon in 1992. Als politiek vluchteling vluchtte hij vanuit Turkije naar Nederland. De Koerdische Turk was strijder bij de PKK, een organisatie die vandaag de dag niet onomstreden is. Altuntas: "Zowel de PKK als ikzelf zijn sindsdien enorm veranderd, natuurlijk keur ik de aanslagen met onschuldige burgerslachtoffers af."

Beeldende vertelstijl
Altuntas beheerst naast de kunst van het schrijven ook de kunst van het vertellen. Met zijn beeldende vertelstijl kregen de aanwezigen het gevoel zelf met Altuntas op weg naar Nederland te zijn. Met behulp van een smokkelaar en een vals paspoort maakte Altuntas de reis naar Nederland. "Destijds wist ik heel weinig van Nederland. Ik kende voetballers als Gullit en Rijkaard, en wist van de Hollandse koeien. Totdat ik hier daadwerkelijk aankwam, dacht ik dat Nederland een land met bergen was." Uiteindelijk kwam hij in Waddinxveen terecht, waar hij nog altijd woont.

De integratie van Altuntas is zeker niet zonder slag of stoot verlopen. Tweemaal kreeg hij als gevolg van een misverstand te horen dat hij terug naar Turkije moest: "Ik was ongewenst. Niet welkom in het land van mijn voetbalidolen, niet welkom in het land waar ik me veilig voelde. Ik leefde in de massa, maar voelde mij ontzettend alleen."

'Ik ging hardlopen om moe te worden en te kunnen slapen'

De afwijzingen waren voor Altuntas tweemaal reden om te proberen een eind aan zijn leven te maken "Ik had nog twee vrienden over die me nooit in de steek hebben gelaten: muziek en sport. Ik ging hardlopen naar Gouda, Reeuwijk en Bodegraven. Puur om moe te worden en te kunnen slapen."

In zijn nieuwe boek Regen zonder modder spreekt hij onder andere over zijn tijd in Waddinxveen, waar de modder niet langs de straten loopt als het regent. De boodschap van Altuntas kan het beste getypeerd worden als een lofzang op doorzettingsvermogen en een waarschuwing voor het aannemen van een slachtofferrol. "Ook ik ben gediscrimineerd, pas nog bij een sollicitatie. Natuurlijk doet dat pijn. Je hebt dan twee opties; of je schiet in de slachtofferrol, of je recht je rug en gaat door. Ik koos het laatste. Uiteindelijk ben ik van schaapherder een schrijver geworden."

Het aanwezige publiek sprak uit deze houding te waarderen. Buiten de muren van het cultuurhuys wordt Altuntas echter niet overal gewaardeerd: hij is tot zes keer toe met de dood bedreigd.

Tegenwoordig werkt Altuntas ook als gezinscoach. Huidige immigranten en vluchtelingen wil hij aansporen om actief mee te doen in de samenleving. "Ga vrijwilligerswerk doen, ga voetballen en wees dankbaar voor alles wat dit warme land je biedt."

Verschillen tussen mensen van allerlei afkomsten en religies ziet Altuntas juist als iets moois. "Al die verschillen waar we zo op hameren, ze zijn geen bedreiging", drukte hij het publiek op het hart. "Zie het maar als een tuin die je gaat aanleggen. Kies je dan voor allemaal dezelfde bloemen, of zorg je ervoor dat je allerlei verschillende planten en bloemen hebt?"