Vooruitgang?

Toen ik in 1959 ging werken, was dat bedrijf natuurlijk telefonisch bereikbaar. Het telefoonnummer stond op alle brieven en documenten vermeld en ook in een heel dik boek: het telefoonboek. 

Als iemand van buiten het bedrijf mij nodig had, dan zocht men dat nummer op, draaide dat nummer en kreeg dan de telefoniste aan de lijn. Die telefoniste draaide dan mijn interne nummer en als ik dan opnam, verbond de telefoniste dat externe gesprek aan mij door. Omgekeerd, als ik die externe relatie telefonisch wilde spreken, draaide ik het nummer van de telefoniste, gaf de benodigde informatie en de telefoniste draaide dan dat nummer et cetera.

Een tijdje later, dus ergens in de zestiger jaren, kregen wij een nieuwe telefooncentrale: een doorkiescentrale. Nu kon men mij van buitenaf rechtstreeks bellen en ik kon omgekeerd ook zonder tussenkomst - van de telefoniste - met mijn relaties telefoneren. Mijn doorkiesnummer werd dus ook uitgebreid op alle brieven en andere documenten vermeld en ook in het telefoonboek stond ik - samen met veel collega’s - onder dat doorkiesnummer vermeld. Want dat was vooruitgang.

Als ik nu - anno 2023 - iemand op het gemeentehuis van Waddinxveen wil spreken, bestaat er geen telefoonboek meer, waarin ik het doorkiesnummer kan opzoeken. Maar gelukkig is er wel een website, waarop alle informatie over de gemeente is vermeld. Alle informatie, maar slechts één telefoonnummer. Als ik dat nummer intoets, word ik verbonden met een computer, die mij vraagt om na de piep luid en duidelijk de naam van de gemeente te noemen waarmee ik verbonden wil worden(?). Ik roep dan dus gezagsgetrouw: Waddinxveen en word vervolgens doorverbonden met een andere computer, die mij een menu vol keuzes voorleest. Als ik denk dat mijn keuze daar niet bij zit, moet ik aan de lijn blijven, want dan word ik doorverbonden met iemand (een telefoniste?), die mij mogelijk met iemand kan doorverbinden… Is dat ook vooruitgang?

Hein Wessels