Gespreksleider Leferink kwam er nauwelijks tussen, Chabot kletste wel.
Gespreksleider Leferink kwam er nauwelijks tussen, Chabot kletste wel. Foto/tekst: Annette van den Berg

Bart Chabot weet Waddinxveen direct voor zich te winnen

Cultuur 351 keer gelezen

Waddinxveen - Bij de literaire avond op 8 oktober in Cultuurhuys De Kroon kregen de toehoorders waar voor hun geld. Dichter, schrijver en podiumdier Bart Chabot trakteerde zijn publiek op meer dan een half uur extra vermaak tijdens de avond die boekhandel Burger en bibliotheek De Groene Venen hadden georganiseerd. 

Dat hij recht onder het theater kon parkeren, vond Chabot onvoorstelbaar goed geregeld. “Je ziet de winkelwagentjes staan, verwacht dat als je boven bent eerst bij de Albert Heijn komt, maar dan sta je meteen recht voor De Kroon.” Ook de naamgeving in het winkelcentrum kan hij waarderen en dat zorgde ervoor dat hij een goede beurt maakte bij Waddinxveen. “De promenade heet hier Promenade en een doorsteek Doorsteek. Dat is bijzonder goed bedacht.”

Opvallend aan Waddinxveen vindt Chabot het grote aantal kerken. “Het lijkt wel een toverbal hier. Zoveel verschillende kleuren.” De schrijver gelooft na een katholieke jeugd, buiten kerken om, wel in magie en mysteriën, maar niet in een god. “Met God kun je onder woorden brengen wat onverklaarbaar is en buiten onze macht ligt”, volgens Chabot. “Schoonheid en liefde is geen algebra, geen wetenschap. In het ongrijpbare, het raadsel, daar geloof ik wel in.”

Stil
“Als je een vraag wilt stellen, moet je wel je best doen”, adviseerde hij gespreksleider Brigitte Leferink aan het begin van de avond. Hij gaf haar er nauwelijks de kans toe. Zijn mond was geen moment stil, net als zijn voeten en zijn handen. In zijn boek De hand van mijn vader schrijft Chabot over de moeizame relatie met zijn vader en anderen. Uiteindelijk leidde dat tot een breuk met zijn familie. 

Toch is hij behoorlijk vergevingsgezind over zijn moeilijke jeugd. “Mijn generatie is opgevoed door een hardvochtige generatie, die getekend is door de oorlog. Zij konden geen geduld opbrengen voor afwijkende types.” 

Chabot vertelde de ene anekdote na de andere. Over zijn gezin, over de schrijftalenten van zijn zoons en dat hij meer begrip kan opbrengen voor mensen die drugs gebruiken om intenser te leven, dan voor eters van linksdraaiende yoghurt met muesli om langer te leven. En meer, totdat het Leferink lukte hem te stoppen.