Cultuurhuys hangt aan de lippen van Tommy Wieringa

Waddinxveen – Zíjn Boekenweekgeschenk kwam uit in 2014, toch weet Tommy Wieringa er tijdens de Boekenweek vier jaar later nog altijd sappig over te vertellen. De auteur, die nu hoge ogen scoort met zijn boek De heilige Rita, liet vrijdag 16 maart in Cultuurhuys De Kroon zien dat hij niet alleen een talent heeft voor schrijven, maar ook voor vertellen.

Door Pepijn de Groot

Terwijl het lezerspubliek de theaterzaal in trekt, trekt Wieringa een kopje thee. Ton Willem Burger van boekhandel Burger kondigt hem aan als 'auteur van formaat'. Enkele bezoekers maken een foto met hun telefoon. Nota bene in de Boekenweek is deze schrijver te gast, en hij trapt dan ook af met anekdotes over zijn Boekenweekgeschenk, Een mooie jonge vrouw uit 2014.
Toeval of niet, er zit een Boekenweekgeschenk-verzamelaar in de zaal met wie Wieringa in een speels opbodspel verwikkeld raakt. Wanneer verscheen het eerste geschenk, wie heeft het waardevolste exemplaar? Het imago van de stoffige schrijver blaast Wieringa snel weg; hier staat iemand die vertelkunst combineert met nieuwsgierigheid, iemand die met anekdotes over dierenleed en potentie bij oudere mannen zowel interesse wekt als een zaal kan laten lachen. Als de schrijver stelt dat erotiek ophoudt na je vijftigste klinkt er onder het wat oudere publiek toch wat gemor… Na te hebben voorgelezen krijgt het publiek de kans om een handtekening te scoren. Wieringa's nieuwe boek De heilige Rita speelt in Twente, waar Wieringa zijn jeugd doorbracht. Prompt blijkt er een vrouw in de zaal te zitten die niet alleen Rita Twente heet – maar ook uit Twente komt! De werkelijkheid haalt het boek soms in. "Het verhaal is heel herkenbaar", zegt de geboren Twentse, terwijl ze een handtekening haalt voor het boek dat haar bijna op het lijf is geschreven. Na de signeerpauze vertelt Wieringa over de research voor zijn boek, en over de onverwoestbaarheid van de Twingo. Tussendoor strooit hij met Sallandse aforismen, zoals die over domme mensen: "Sommige mensen gaan gratis naar school, anderen voor niks." Met een verhaal over de as van oom Saul sluit Wieringa passend de avond af: een beetje schuin, maar daarom juist genietbaar en meeslepend. De moraal van de avond ontleent Wieringa aan de Zuid-Amerikaanse schrijver Gabriel Garcia Marquez: de werkelijkheid vertelt de mooiste verhalen en de schrijver moet maar proberen bij die schoonheid in de buurt te komen. Het publiek gaat met een vervuld hart naar huis, Wieringa met bloemen, en misschien een zaadje voor een nieuw verhaal.