Oud-wethouder over lotgevallen van een gelukkige alleenstaande

Waddinxveen - Het aantal echtscheidingen is in 2017 dan wel gedaald, nog steeds strandt ongeveer een derde van de huwelijken in Nederland. Zo ook dat van Brigitte Leferink, tot juni CDA-wethouder in Waddinxveen. Vier jaar na dato publiceert ze een boek met columns over haar scheiding en de zaken waar ze vervolgens tegenaan liep. "Er zijn van die dingetjes waarvan je denkt: wat moet ik hiermee?"

Schrijven doet Leferink (55) haar leven lang al. Al jaren is ze bezig aan een roman. "Ik ben op een kwart nu, ik moet de rust nog vinden om door te gaan." Ook geeft ze workshops creatief schrijven, schrijft ze op haar eigen website en start ze binnenkort met bijdragen op de website meerdanvijftig.nl. Haar boek 'Mevrouw De Wit - Of hoe zal ik me noemen na de scheiding' verschijnt op 1 september bij boekhandel Burger.
Bijna 25 jaar getrouwd waren ze, toen Leferink en haar echtgenoot in 2014 besloten uit elkaar te gaan. "We leven dan wel in een wegwerpmaatschappij, maar zo zou ik óns proces in elk geval niet willen kenschetsen. Het was heel lastig om de stap te zetten; het is niet wat je je ervan voorstelt als je samen begint. Ook al zie je dat één op de drie huwelijken eindigt in een scheiding, je hebt altijd de hoop dat je niet tot die groep behoort."
Nu het dan toch zo is, en veel van de echte pijn inmiddels is geleden, voelt het voor Leferink goed om de verhalen die ze in de afgelopen jaren - maar ook recent nog - aan het papier toevertrouwde, nu te publiceren. Over die eerste oudejaarsavond bijvoorbeeld, waarop ze met haar bijdrage traditiegetrouw naar de buren ging en om twaalf uur verloren stond te wachten tot de bevriende echtparen uitgeknuffeld waren. "Dan sta je toch echt alleen en duren die paar seconden wachten heel erg lang." In het boek ook een lijstje met voor- en nadelen van gescheiden zijn. Sommige dingen zijn het allebei tegelijk. "Je hebt geen ruzie meer. Dat is een voordeel", zegt Leferink. "Maar je hebt ook niemand meer om ruzie mee te máken. Je kunt ook niemand ergens de schuld van geven. Omdat je alle knopen zelf doorhakt - of het nu om bankzaken of om je woonsituatie gaat - ben je ook zelf verantwoordelijk. Dat geeft vrijheid, maar is niet makkelijk."