Roy Korving: 'Wat ik deed was gekkenwerk'

BOKSEN
Waddinxveen - Hij was eigenlijk nog niet klaar met boksen. De Olympische Spelen stonden nog op zijn lijstje, maar twee weken geleden besloot Roy Korving, regerend Nederlands kampioen in het zwaargewicht tot 91 kilogram, per direct een punt te zetten achter zijn carrière. "Twee fulltime-banen, dat is niet te doen."

Door Erik van Leeuwen

Zijn prijzenkast puilt uit met bokalen, medailles en trofeeën. Dat Korving talent had, staat als een paal boven water. Zeven keer werd hij Nederlands kampioen, hij won brons op het EK en haalde twee keer de laatste acht op een WK. "Ik heb veel mooie momenten meegemaakt", zegt de Waddinxvener. "Door er één moment uit te pakken zou ik andere momenten tekort doen."

Hij is pas 23 jaar, maar hield er een leefstijl op na die niet vol te houden was. Hij moest het vele trainen – twee keer per dag – combineren met een fulltime-baan bij de luchtmacht. Als brandweerman werkte hij bovendien regelmatig in 24-uursdiensten. "Ik ben op een leeftijd gekomen dat ik moest gaan denken aan mijn maatschappelijke carrière", vertelt Korving. "In de jaren hiervoor kon ik mijzelf volledig focussen op het boksen. Mijn kosten waren laag, maar ik heb sinds kort met mijn vriendin een huis gekocht in Waddinxveen."

Topbokser zijn is geen vetpot in Nederland. Korving had even de A-status van het NOC*NSF, maar verloor die na een jaar. "Het enige wat overbleef was een onkostenvergoeding voor gereden kilometers." En kilometers rijden deed hij genoeg. "Vaak ging ik direct van mijn werk in Brabant naar Papendal, waar de centrale training is. Dat is 160 kilometer heen naar Arnhem en weer terug. En dat van dinsdag tot en met zaterdag. Dat heb ik driekwart jaar gedaan."

Tijdens een toernooi in Finland kwam hij tot de slotsom dat het op deze manier voor hem niet werkte. "Ik had twee fulltime-banen, wat ik deed was gekkenwerk. Voor dat toernooi in Finland moest ik met collega's ook veel dagen ruilen. Dat leverde me ook de nodige stress op. Toen ben ik gaan nadenken. Is dat me allemaal waard? Ik stond tegen jongens in de ring die de hele dag alleen maar aan boksen hoefden te denken. Die periode dat mijn leven helemaal in teken stond van boksen heb ik ook gehad. Plezier is altijd mijn drijfveer geweest, geld verdienen was totaal niet belangrijk, maar dat geld heb ik nu wel nodig om mijn hypotheek te kunnen betalen. Ik kan mij niet veroorloven om geen baan te hebben."

Hij overweegt om mee te doen aan de Militaire Spelen in China, in oktober van dit jaar. "Dat zou mijn afscheid kunnen worden van de wedstrijdsport, waarbij ik nog een keer wil proberen alles uit de kast te halen en een medaille te winnen voor Nederland."

Daarom traint hij nog elke dag. "Niet in Papendal, maar wel thuis. Ik heb nu tijd over. Soms rij ik naar de boksschool in Benthuizen, de andere dag ga ik hardlopen."

De liefde voor de bokssport is allesbehalve bekoeld. "Het is mijn wens om ooit een boksschool in Waddinxveen te beginnen. Met wedstrijd- en recreatiesporters. Dat lijkt me geweldig."