Treintaferelen op Waddinxveense zolder

Waddinxveen – Vanuit de trein lijken het landschap en de koeien voorbij te vliegen. In de haven wordt een containerschip gelost en bij de McDonalds staan de auto’s in de rij om een snelle hap te scoren. Wie denkt dat dit een normale situatie in de Randstad is heeft het mis. Deze taferelen spelen zich af op de zolder van Ruud Groot in Waddinxveen. “Sommige treinbanen komen nooit af.”

Wie het voorrecht heeft om de treinen van Ruud Groot in het echt te mogen zien, mag in zijn handen knijpen. De baan is met meerdere sporen en etages zo indrukwekkend, dat je gewoon niet weet waar je moet beginnen met kijken. Je komt ogen én oren tekort, zoveel gebeurt er tegelijk.
 “We hadden het thuis niet breed”, vertelt de in 1949 geboren Ruud Groot. “Ik had wel een paar dinky toys, maar geen elektrische trein.” Die kocht hij met het geld dat hij verdiende met een krantenwijk. “Mijn eerste exemplaar was een ‘hondekop’ die reed op een ovaaltje met een zijspoor.” Hij weet het nog goed. “Daar kocht ik steeds iets bij. Zo werd de baan steeds groter.” Dat veranderde met de komst van zijn twee zoons. De treinen werden ingepakt en eindigden op zolder om daar jaren onaangeroerd te blijven staan.

“Toen ik op mijn 56ste stopte met werken besloot ik de hobby weer op te pakken en ging een wereld voor me open.” De hedendaagse treinen zijn niet te vergelijken met de modellen waar Ruud Groots hobby mee begon. “De grootste verandering is de digitalisering van de treinen en het rijden”, legt hij uit. “De nieuwe treinstellen en locomotieven zijn veel gedetailleerder en hebben meer mogelijkheden.” Zo kan dankzij de digitalisering de exacte locatie van het treinstel op de baan worden aangegeven, maar kan de hele baan ook via de computer worden aangestuurd. Ook kunnen er licht- en geluidseffecten worden toegevoegd. Zo komen de treinen – en daarmee de hele baan – echt tot leven.

Het is niet zo moeilijk om een moderne modeltrein aan te schaffen, het programmeren ervan is een heel ander verhaal. De Waddinxveense modeltreinliefhebber ging op zoek naar een club met gelijkgestemden en kwam terecht bij een vriendengroep in Gouda. “Ik had direct een klik met de leden en heb er veel mogen leren.” De club beviel zo goed dat Groot inmiddels voorzitter is geworden.

De grootste uitdaging van de hobby is het maken van het ontwerp van de treinbaan. “Een goede, gedetailleerde tekening is erg belangrijk”, weet Groot uit ervaring. “En zorg dat je overal gemakkelijk bij kunt komen.” Dat laatste wordt namelijk weleens vergeten met alle gevolgen van dien als er een storing optreedt. Ook een beetje budget komt goed van pas. “Sommige digitale locomotieven of treinstellen kosten met gemak duizend euro of meer. Best een heel bedrag, maar dan heb je ook echt iets bijzonders.” Als Groot een treinenbeurs bezoekt neemt hij zich dan ook altijd voor om dit keer niets te kopen. Om er met een knipoog en een brede lach aan toe te voegen: “Dat lukt niet altijd hoor, maar ja, hobby’s mogen geld kosten.” En zo is het maar net.