'We doen het voor het gevoel van trots'
Moordrecht – In de tuin hangt de geur van warme tarwe al in de lucht. In een kleine zijruimte van de schuur achter het huis aan de Burgemeester Brandtstraat is het warm en vochtig. De damp stijgt op uit één van de brouwketels. Brouwerij 1923 is hier gevestigd, een microbrouwerij van Moordrechtse bodem.
Bierbrouwer en medeoprichter Jeroen van Hees opent de kraan onderaan het dampende vat. De goudgele vloeistof die eruit stroomt, vangt hij op in een plastic emmer. Deze zogenaamde ‘wort’, gefilterd brouwsel, gooit hij vervolgens in de kookketel ernaast. “Dit proces gaan we nog automatiseren. Voor de kwaliteit maakt het niet uit, maar dat scheelt ons gewoon werk.”
De brouwerij is zes jaar geleden begonnen en wordt gerund door vier vrienden die zijn opgegroeid in Moordrecht en samen bij de scouting zaten. Tot nu toe hebben ze alle biertjes via via aan de man weten te brengen. “Eind 2014 was ons eerste biertje ‘Het Gouden Uur’ een feit”, zegt medeoprichter Lelio du Clou, in wiens tuin de brouwschuur staat. “Daar hadden we meteen aftrek van bij bistro Meer Genieten, hier om de hoek. Alle andere afnemers hebben ons opgezocht.”
De brouwopstelling heeft nu een capaciteit van zo’n 250 liter, maar die wordt binnenkort verdubbeld. Elke maand wordt één van de inmiddels vijf verschillende soorten bier gebrouwen; Het Gouden Uur is een blond biertje, De Vijfde Tocht is een donkere dubbel, Traveys een tripel, IJserman een stout en Baander een witbier.
Niels van Krimpen, die recent bij het team is gekomen, zegt: “De namen hebben allemaal een verbinding met de geschiedenis van Moordrecht. De verhalen staan op het etiket. Daarvoor duiken we echt de geschiedenisboeken in.”
De naam ‘Baander’ slaat bijvoorbeeld op de werkmannen die bij een touwslagerij werkten. Het bier is gemaakt van tarwe uit de Hennipgaarde in Zevenhuizen. Van Krimpen: “Hier werd vroeger hennep geteeld voor de lokale touwslagerij.”
Daarnaast staat op elk biertje ook de afbeelding van de KVT-toren. “Dit icoon van Moordrecht was de inspiratie voor de naam van de brouwerij; in 1923 werd hij gebouwd.”
Terwijl Van Hees, die al 30 jaar hobbybrouwer is, doorgaat met het overgieten van de wort, kijkt de zoon van Du Clou aandachtig toe. Mattis du Clou (11) zegt trots dat hij de volgende generatie bierbrouwer wordt en vertelt dat de gebottelde flesjes boven staan. “Zal ik ze laten zien?” Op de volle schuurzolder wijst hij naar de dozen naast de trap. Ze staan netjes opgesteld met erboven het batchnummer, geschreven in krijt op een balk van het schuine dak.
Iets verderop, op een rommelige tafel, ligt ook het nieuwe etiketteerapparaat. Mattis geeft een professionele demonstratie: “Daar leg je het flesje neer, dan draai je hieraan en dan zit zo de sticker erop.”
Beneden bevestigt Du Clou dat het nieuwe etiketteerapparaat onderdeel is van de toekomstvisie voor Brouwerij 1923: professionaliseren en automatiseren van het brouwproces. “Ook hebben we net een nieuw bottelapparaat.”
Binnenkort wordt met een nieuwe vergistingsketel de capaciteit vergroot, maar daarna zit verdere uitbreiding er niet in. “Er is hier geen plek voor extra ketels en boven is de ruimte voor opslag van de flessen voor de navergisting dan ook op.”
Van Hees vult aan: “We willen nog wel een isolatiekast bouwen om de vergistingsvaten heen, zodat we de temperatuur gemakkelijker constant kunnen houden. Zeker op warme dagen zoals nu is dat belangrijk.”
Op dit moment is de brouwerij kostendekkend, en de heren zijn ook niet van plan om er uiteindelijk hun brood mee te verdienen. Van Hees: “Het moet wel leuk blijven. We doen het voor de gezelligheid, om samen iets moois te maken, en het gevoel van trots als het weer gelukt is.”