‘Lexmond droomt van biomassa, ik ben mordicus tegen’
Ingezonden BiomassacentralesMet verbazing las ik het mega-interview met biomassaondernemer/ex-Wagro-directeur Wim Lexmond. Hoewel we het betreffende het concept biomassacentrale hartgrondig oneens zijn, wil ik vooropstellen dat ik Lexmond zijn ernstige ziekte allerminst gun. Ik hoop oprecht dat de recente behandelingen hem optimaal zullen helpen.
In het interview met Lexmond vind ik nergens argumenten waarmee hij overtuigend aantoont dat de komst van de biomassacentrales meerwaarde voor Wadinxveen zou hebben en - in tegenstelling tot andere vormen van warmteopwekking - veilig voor onze gezondheid zou zijn.
Spijtig ook dat hij zijn pijlen zo prominent op Sandra Plantenga richt. Hoewel zij het gezicht is van het biomassaprotest, zijn er talrijke andere Waddinxveners, waaronder ondergetekende, die mordicus en gedegen beargumenteerd tegen de komst van de biomassacentrales zijn.
Talloze prominente wetenschappers in binnen- en buitenland hebben gaandeweg aangegeven dat verbranding van zowel houtige als andersoortige biomassa een doodlopende weg is. De miljardensubsidies die Nederland in biomassacentrales stopt zijn weggegooid geld, concludeerde de Europese Koepel van Wetenschappers eind 2019.
Ook de politiek is er inmiddels van doordrongen dat het subsidiëren ervan moet stoppen. In juli 2020 adviseerde de SER aan het kabinet: ‘Biomassaverbranding voor elektriciteit en warmte dient te worden afgebouwd’.
In het kort nog even de voorgeschiedenis van het biomassatreurspel: de gewraakte centrales zaten onder de noemer ‘agribusiness’ zodanig in het bestemmingsplan verstopt, dat aanvankelijk niemand in de gaten had wat Waddinxveen te wachten stond. Twee biomassacentrales pal naast elkaar, op de drempel van de bebouwde kom, die afzonderlijk qua vermogen net onder een verzwaard milieuregime vallen, maar bij elkaar opgeteld deze ruimschoots overschrijden. Een staaltje pure misleiding.
Lexmond, die zelf overigens in Wageningen woont en zich nota bene vijf advocaten kan permitteren (voor ons eenvoudige burgers een nauwelijks te winnen strijd), doet er verstandig aan om deze utopie los te laten, de handdoek in de ring te gooien en van het leven te gaan genieten.
- J.W. van der Meer
Zoveel mensen, zoveel meningen
Ingezonden brieven in Hart van Holland bevatten maximaal 350 woorden en moeten voorzien zijn van uw naam.
De redactie behoudt zich het recht voor bijdragen te weigeren of in te korten.
Redactie en uitgever zijn niet aansprakelijk voor de inhoud van ingezonden brieven,
zowel in de print- en onlineversie als op sociale media van Hart van Holland.
