Afbeelding
Foto: archief
Ingezonden brief

Torenhoge ambities, maar dan...

Ingezonden 401 keer gelezen

Het wordt steeds duidelijker dat de RES is vastgesteld zonder redelijk besef bij de diverse gemeenteraden wat dit inhoudt. Een typisch geval van: We willen daadkracht tonen, maar geen verantwoordelijkheid voor maatregelen nemen? Het is opvallend hoe bestuurders praten over mogelijkheden, ambities, beleidskaders en draagvlak, maar zodra het concreet moet worden haakt men af. 

Ambtenaren worden gevangen gehouden door onmogelijke wensen, gebrek aan beleidskader, lobbycircuits, eigen inhoudelijke praktische onkunde of missen steun wanneer het echt nodig is. Waddinxveen is een pijnlijk voorbeeld hiervan; torenhoge ambities waarbij men geen idee heeft hoe dit ingevuld kan worden. 

Sterker nog, het dossier van maar liefst drie biomassacentrales die bij nader inzien minder duurzaam zijn dan voorgespiegeld, is verworden tot splijtzwam binnen de gemeente Waddinxveen. De bestuurslaag van Waddinxveen realiseert zich wel dat dit de (theoretische) ambitieuze doelstellingen op grote achterstand zet. De lokale bevolking zal het een worst zijn, zij maken zich zorgen over leefbaarheid van de woonwijken, en niet over de - over hun hoofden heen - besloten ambities en doelstellingen. 

Wat het nog schrijnender maakt is de eenzijdigheid in beleid door het gehele land. Zonnepanelen en windmolens zijn favoriet, daar is door de jaren heen een giga bedrijfstak in ontstaan. Kleinere opties met ook mogelijkheden zijn buiten beeld gebleven/gehouden. Dit alles resulteert erin dat de energietransitie tot stilstand komt. 

De gemeente Waddinxveen roept waar ze maar kan met de burgerij samen te willen werken, echter diezelfde burger komt niet eens aan tafel. ODMH is telefonisch onbereikbaar, een ingediend verzoek voor vooroverleg ligt al maanden ergens in een la, of zweeft heen en weer tussen Waddinxveen en ODMH. 

De ondertekening van correspondentie spreekt voor zich, dit gebeurt namelijk digitaal door het team Documentaire Informatievoorziening. Niemand is meer verantwoordelijk en daarmee kan de burger het schudden. Desalniettemin zullen we door deze status quo heen moeten breken; is het niet voor onszelf, dan graag voor onze kinderen.

  • Niek de Boer