‘Hij brak in het Watersnoodmuseum’

Waddinxveen - In de avond en nacht van 31 januari op 1 februari is het precies 70 jaar geleden dat de Watersnoodramp plaatsvond. Grote delen van Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Brabant liepen onder water in 1953; 1836 mensen overleefden de ramp niet.

Rijkswaterstaat betitelt het als de grootste Nederlandse natuurramp van de 20ste eeuw. Een zware noordwesterstorm in combinatie met springtij, zorgde voor de rampzalige overstroming. Ook tienduizenden dieren lieten het leven en heel veel mensen raakten dakloos. 

De vader van Dick-Jan Thuis uit Waddinxveen was in die tijd als 21-jarige militair gelegerd in Bergen op Zoom. Hij werd die bewuste nacht wakker gemaakt, moest zich rap aankleden en sprong met andere militairen in een legervoertuig. “Wat ze gingen doen, wisten ze niet”, vertelt Dick-Jan Thuis (57). “Ook onderweg werd ze niets verteld. Ze reden richting Tholen, maar zover zijn ze nooit gekomen. Bij Slikkenburg moesten ze door het wassende water de auto al uit.”

Thuis: “Volgens mijn vader was het er heel stil, maar tegelijk ook hectisch. Er dreven lichamen en kadavers in het water. Een paar dagen daarvoor was het volle maan geweest waardoor er relatief veel licht was en je alles goed kon zien. Hij heeft geholpen bij het bergen van lichamen, kadavers en het plaatsen van zandzakken. Hij had het heel erg koud, want ze waren niet op deze klus voorbereid en er dus ook niet op gekleed. Mijn vader heeft ook de oorlog meegemaakt, maar dit heeft veel meer indruk op hem gemaakt. In de oorlog was hij natuurlijk ook een stuk jonger en toen heeft hij geen doden gezien.”

Jarenlang sprak zijn vader er niet over. Dick-Jan Thuis: “Hij bagatelliseerde alles.” Pas in 2003 kwam het eigenlijk ter sprake.

“Hij ontving een brief van minister-president Balkenende en werd bedankt voor zijn hulp in die bewuste nacht. Een goudkleurig speldje zat erbij ingesloten.” Maar pas in 2019 hoort Dick-Jan Thuis het complete verhaal.

Hij neemt zijn vader, samen met zijn vrouw en dochter Abigail, mee naar het museum over de Watersnoodramp in Ouwerkerk. “Daar liep ie leeg. Hij heeft alles aan Abigail verteld en haar dingen uitgelegd. We wisten niet wat we hoorden. Zo stil als hij op de heenweg was, zo druk was hij op de terugweg. Ik heb zelfs nog een boete gehad voor te snel rijden, omdat ik afgeleid was. Maar het heeft mijn vader echt goed gedaan dat bezoek. Hij liep een soort van trots het museum uit. Tien maanden later overleed hij, op 88-jarige leeftijd.” (Nicole Lamers)