Briljanten bruidspaar schrikt al jaren niet meer van brandalarm

Waddinxveen - Vijf jaar geleden waren ze het eerste jubilerende bruidspaar dat burgemeester Evert Jan Nieuwenhuis bezocht. Begin deze week, maandag 21 november kwam hij voor de tweede keer. Nu om To (86) en Toon (89) van Nielen - Van Leeuwen te feliciteren met hun 65- jarig huwelijk.

To en Toon - volgens To zijn ze voor elkaars naam gevallen - kennen elkaar al 70 jaar. Volgens de bruidegom hebben ze al 65 jaar een fantastisch huwelijk. Zaterdag hebben ze dat mogen vieren samen met in totaal 22 (schoon)kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Gaan slapen met ruzie hebben ze nog nooit gedaan. “Je moet eerst je tuintje schoon harken.” 

Ze bewaren goede herinneringen aan de tijd dat Toon en eigenlijk ook To actief waren bij de brandweer. Toon werkte bij de gemeente en deed het onderhoud van de machines van de buitendienst. Van grasmaaiers tot de wagens voor gladheidsbestrijding en die van de brandweer.

De bruidegom is nog de ‘enige’ in leven die ooit met de Magirus heeft gereden. De gemeente kocht deze brandweerauto in 1926. Lange tijd was er een korps voor Het Oude Dorp en één voor De Brug. “De korpsen deden hun best om als eerste bij de kazerne te zijn om met de Magirus uit te kunnen rukken”, weet Toon nog.

Het officiële brandalarm was vele jaren bij de familie Van Nielen gevestigd in huis. Als Toon weg was, moest To thuisblijven en bij brand regelen dat het juiste materieel uitreed. Later deelden ze die verantwoordelijkheid met een collega en stonden ze om de week paraat. Ze kijken met plezier terug op die tijd.

“We hebben veel mooie dingen meegemaakt”, vindt Toon. “Op maandagavond werd met de brandweer geoefend. Daarna dronken we een borreltje en deelden lief en leed met elkaar.” To: “Er was toen nog geen kantine. Na een brand zat bij ons de keuken altijd vol.”

Ze wonen ondertussen al 53 jaar in het appartement boven de brandweerkazerne. Het alarm? “Dat horen we niet meer.” De trap naar boven zien ze als hun dagelijkse therapie. Toon: “We zijn het zo gewend. Het is een makkelijke trap met korte treden en leuningen aan allebei de kanten.”