Afbeelding

Solidariteit

Column 363 keer gelezen

Wat was het aller- allerergste van 2021? Wat mij betreft was dat niet de een of andere oorlog of natuurramp. Hoe erg ook, die dingen komen elk jaar voor, net als falende politici en regen. Nee, het aller- allerergste van 2021 waren de heren Richard Branson, Jeff Bezos en Elon Musk. Zij voerden een strijd om de eerste ruimtetoeristen een minuutje gewichtsloos te laten zweven. Dat jongetjeswedstrijd ver plassen, zij ze vergeven. Maar daarmee doorgaan als je volwassen bent, dat heeft iets sneus. (1-0 voor de vrouwen).

Ondertussen is het natuurlijk oneerlijk om deze drie heren de schuld te geven. Alles is vraag en aanbod. Blijkbaar zijn er rijken die graag miljoenen neertellen om als een vuurpijl 100 kilometer de lucht in geschoten te worden. En ja, ik steek de hand ook in eigen boezem, want in mij fluistert een stemmetje dat zegt dat het toch best leuk zou zijn om een keer op deze planeet te kunnen neerkijken, helemaal als je een van de eersten bent.

Maar Greenpeace had helemaal gelijk, toen het deze toeristische ruimtereizen ‘megalomane egotrips’ noemde. Terwijl wij de planeet niet eens kunnen redden, gaan we in de ruimte onze kop in het zand steken. Sommigen hebben deze planeet al opgegeven en fantaseren over het koloniseren van Mars. Ik hoop het niet voor Mars: heb je daar straks ook plastic soep. Ik geloof er ook niet in. Er is in dit oneindige heelal met die ontelbare sterren en planeten maar één bolletje waar je op kunt leven. Aan dat raadsel kun je je ergeren, maar je kunt er ook dankbaar voor zijn, en er hier wat van proberen te maken.

Die vlucht weg van de aarde is trouwens niet alleen een slag in het gezicht van natuur en klimaat, maar ook van de arme bevolking. Elke minuut sterven elf mensen door honger. Hoevelen van hen zouden gered kunnen worden, als die miljoenen aan hen gegeven waren in plaats van ze in de ruimte te laten verdampen? En ook dichtbij is er meer dan genoeg armoede. Mensen die geen cadeautjes onder de kerstboom konden leggen, die deze zomer niet met vakantie konden kunnen. Kinderen die niet naar vioolles of voetbal kunnen; die gepest worden omdat ze niet het juiste kledingmerk kunnen betalen. Als kansarme jongeren zich laten verleiden om snel geld te verdienen in de drugswereld, dan komt dat mede doordat wij samen niet genoeg delen.

De gasprijzen stijgen de pan uit. De overheid gaat dat compenseren door enkele honderden euro’s per huishouden te schenken. Pas was ik bij mensen op bezoek, die zeiden: “Wij hebben dat geld helemaal niet nodig. Kan de diaconie niet een rekening openen, waar de mensen dit extraatje van de overheid op kunnen storten, zodat het geld verdeeld wordt onder de mensen die het extra nodig hebben?” Dat zijn de initiatieven waarvoor wij mensen bedoeld zijn. En daarvoor hebben we het besef nodig dat we ten diepste allemaal familie zijn.