Willem Maarten Dekker.
Willem Maarten Dekker. Foto: Jan van Woerden
Column

Lhbti en de kerk

Column 848 keer gelezen

Dat een dominee geen profeet is, is na mijn vorige column wel duidelijk. Tegen Tsjechië vlogen we er al uit. Alle oranje prullaria liggen in de prullenbak. Als een dominee geen profeet is, wat is hij dan wel? Wat dóe jij nou eigenlijk de hele week? Die vraag werd me onlangs weer eens gesteld. 

Ik snap het wel: net zoals ik geen idee heb wat een ‘manager’ de hele dag doet, zo weet een ander dat van mij natuurlijk niet. ‘Werk je alleen op zondag? ’Nee, ik werk niet alleen op zondag. Ik doe ook van alles en nog wat door de week. Bijvoorbeeld geloofsonderwijs geven aan tieners en ook wel aan volwassenen. Bij dat geloofsonderwijs heb ik het eens in de zoveel tijd over de vraag, hoe we eigenlijk een geloofsvraag oplossen. Wat hebben we daarvoor nodig, hoe gaat dat in zijn werk? 

Laat ik een voorbeeld noemen (een heet hangijzer in de kerk): ‘Hoe moeten we aankijken tegen homoseksualiteit?’ Sommigen denken dan: ‘Bijbellezen, klaar.’ Alsof de bijbel een handboekje is waar netjes voor alle tijden alle antwoorden op alle mogelijke vragen staan opgetekend. Wie de Bijbel wel eens gelezen heeft, weet dat het zo niet werkt. De Bijbel kun je beter vergelijken met het Alpengebergte. Je kunt er je leven lang in verblijven, steeds iets nieuws ontdekken, en er ook in verdwalen.

In de praktijk gebruiken we vier bronnen bij het oplossen van geloofsvragen: de Bijbel, de christelijke traditie, het verstand en de ervaring. We wegen af wat elk van die bronnen zegt over een bepaald onderwerp. We brengen die antwoorden met elkaar in gesprek, zoals je verschillende ingrediënten in een taart stopt. Als je dat goed doet, kun je hem daarna eten. Wat homoseksualiteit betreft zijn we als kerken er nog niet helemaal uit. 

Onlangs kreeg ik een berichtje van iemand die gekwetst was door de botte, afwijzende houding van sommige christenen rond dit thema: “Ik vind het ongelooflijk zorgwekkend hoe hiermee wordt omgegaan. Naar mijn idee rust op zo’n houding geen zegen. Van zo’n gemeenschap wil ik niet langer deel uit maken. Ik wil u in ieder geval bedanken voor de gesprekken die wij hebben gehad en hoe dat mij een duwtje in de rug heeft gegeven om te zijn wie ik ben: gelovige én lhbti-er.”

‘Het doet pijn dat we er inderdaad nog niet uit zijn met elkaar,
en dat homo’s daar soms het slachtoffer van worden’

Het berichtje raakte me. Het doet pijn als een gelovige het idee krijgt dat hij of zij de kerk moet verlaten. Het doet pijn dat we er inderdaad nog niet uit zijn met elkaar, en dat homo’s daar soms het slachtoffer van worden. Wie één van de vier bronnen verabsoluteert, maakt gemakkelijk brokken. Alléén het verstand, alléén de ervaring, alléén de traditie, alléén de Bijbel: dat zijn makkelijke, snelle, maar doodlopende wegen. 

We moeten de vier bronnen intensief met elkaar in gesprek brengen, zoeken, vragen, verbinden, zonder iemand uit te sluiten. Maar dat is de moeilijke, lange weg. Ik hoop dat we die weg als christenen en als samenleving met zijn allen kunnen gaan.

Willem Maarten Dekker