Willem Maarten Dekker.
Willem Maarten Dekker.
Column

De Brug

Column 343 keer gelezen

‘Ik ging naar Bommel om de brug te zien’ – zo begint een van de beroemdste gedichten uit de Nederlandse literatuur. In dat gedicht zoekt Nijhoff de brug die aarde en hemel verbindt. Dat is de brug waar we misschien wel allemaal naar verlangen. Maar behalve die brug zijn er nog meer. Omdat er ook andere dingen zijn die ons scheiden. Waren er geen scheidingen, geen grenzen, dan ook geen bruggen.

Nederland is altijd een land van bruggen en bruggetjes geweest. Letterlijk en figuurlijk. Letterlijk door het vele water, de sloten, weteringen, kanalen, stroompjes en rivieren. Figuurlijk doordat er altijd veel minderheden zijn geweest, die we met elkaar moesten zien te verbinden.

Toen op sociale media verscheen dat ik, ‘de dominee’, de nieuwe columnist was van Hart van Holland, reageerde iemand: “Dat kan alleen in een Brugdorp als Waddinxveen.” Ik dacht: “Ik hoop van niet.” Maar ik begreep de opmerking wel, want Nederland is steeds minder het land van bruggetjes.

Dat hebben we de laatste weken weer gemerkt. Nota bene kerkgangers deelden, op vorige week zondag, een paar klappen uit. Anderen plaatsten een vuurwerkbom bij een kerk. Het is duidelijk: we zijn de brug kwijt. Ook de brug tussen kerkgangers en niet-kerkgangers.

Aan beide kanten wordt de brug onnodig opgetrokken. Christenen doen soms alsof de buitenwereld één grote verdorven bende is. Zij verzetten zich dan met hand en tand en op een onhandige manier tegen ontwikkelingen die de meerderheid gewoon wel wil. Toen in Waddinxveen de koopzondag erdoor kwam, deden sommige christenen alsof nu de eindtijd aangebroken was. Zij zouden eens wat vaker met niet-christenen moeten praten. Dan ontdekken ze dat het net zulke gewone mensen zijn als zijzelf.

Niet-christenen trekken de brug naar de kerk soms ook onnodig hoog op. Het lijkt wel alsof ze steeds moeilijker kunnen begrijpen dat er mensen zijn voor wie God het allerhoogste is. En dat snap ik dan weer best. Als het woord ‘God’ je niks zegt, dan ís het ook moeilijk te begrijpen dat er mensen zijn voor wie Hij het allerbelangrijkst is, zelfs belangrijker dan hun eigen gezondheid. Maar je komt niet verder door hen voor achterlijk te verslijten of hen een vuurwerkbom cadeau te doen.

Wat zou wel helpen? Een aantal jaren geleden zag je jongeren met shirts rondlopen met daarop het woord ‘Respect!’ Wie dat droeg, eiste respect, maar gaf ook respect. Laten we elkaar respecteren, zelfs als we elkaar niet begrijpen. Ik denk ook aan nieuwsgierigheid. De wereld is groter dan je eigen bubbel. Als je de brug neerlaat, ontdek je dat. En hoe groter je wereld wordt, hoe mooier.

Waarom zou je naar Waddinxveen gaan? Niet voor die twee wokkels toch? Zelfs niet voor het grandioze winkelcentrum. Naar Waddinxveen ga je voor de brug.