De bijna driehonderd leden van Bouncers zitten thuis te niksen.
De bijna driehonderd leden van Bouncers zitten thuis te niksen.

Bouncers houdt de moed erin in coronatijd

Sport 207 keer gelezen

Waddinxveen – “Moed en contact houden met je leden.” Dat is volgens Bouncers-voorzitter Peter Scheltinga de enige manier om als sportclub het coronatijdperk door te komen. “Ergens in een hoekje lopen mokken heeft geen zin.”

Door Erik van Leeuwen

De bijna driehonderd leden van de fusieclub zitten thuis te niksen deze weken. “Eén week geen basketbal is lekker, maar na twee weken ga je het meestal missen”, zegt Scheltinga. 

“We proberen de band met de leden nog enigszins te behouden door filmpjes en challenges te maken, maar zo op afstand contact houden met elkaar is lastig.”

Met het bestuur houdt hij het schip varende. “We zijn gelukkig niet afhankelijk van barinkomsten. We hebben in De Duikelaar een eigen bar, maar de omzet daarvan is gering, zeker als je dat afzet tegen de gehele begroting. Dat is dus wel op te vangen.”

De kosten van zaalhuur gaan wel door. De club traint en speelt verdeeld over De Duikelaar en De Mammoet in Gouda en wat kleinere zaaltjes. 

“Daardoor zijn we gedwongen de contributie bij onze leden te blijven innen. We hebben dat zo goed mogelijk geprobeerd te communiceren en uitgelegd dat onze kosten ook doorlopen. De boodschap blijft echter niet leuk. Leden betalen nu eigenlijk voor niets.”

Hulp
Daarom heeft de club aangeklopt bij de gemeenten Waddinxveen en Gouda in de hoop dat een deel van de zaalhuur kan worden kwijtgescholden. “Dat zou ons enorm helpen.”

Dat corona Bouncers geld kost, is duidelijk. “We hadden een kamp in de planning staan. De locatie hadden we al gereserveerd en vooruitbetaald. Naar dat geld kunnen we fluiten, vrees ik.”

Door eindeseizoensactiviteiten is een streep gehaald. “Dat zijn wel activiteiten die de extra’s betekenden voor de leden, die er misschien voor zorgden dat iemand die twijfelde toch nog lid zou blijven. De vraag is hoe dat straks gaat. Een andere grote onzekerheid is de sponsoring. Voor het komend jaar stonden we op het punt om wat contracten te verlengen, maar daar zitten een aantal bedrijven bij die hard getroffen zijn door de beperkende maatregelen. Hoe gaat het daar straks mee?”

Extra jaar
Op persoonlijk vlak is er voor Scheltinga een bij-effect. Hij was eigenlijk van plan te stoppen als speler van het eerste team. “Zo eindigen wil niemand en daarom neig ik om nog een jaar door te gaan.”

De 33-jarige Rotterdammer kijkt sowieso met weinig plezier terug op het afgelopen seizoen in de tweede divisie. 

“Als er dan toch een seizoen het einde niet moest halen, dan maar dit seizoen. Het was erg rommelig. Eén team uit onze poule trok zich terug, een ander team had de ene keer wel voldoende spelers en de andere keer niet. Het had grote gevolgen voor ons speelschema. Soms zat er een maand tussen voordat je een wedstrijd had. Dan had je weer vier wedstrijden in vier weken. Onze prestaties waren al even wisselvallig. We wonnen van de ploegen boven ons en verloren van teams onderin.”

“Het is dus geen goed moment om met een tevreden gevoel afscheid te nemen. Aan de andere kant: de sleet komt er wel in. 33 jaar is al aardig oud voor een basketballer. Dat ik nu als center speel, heeft meer te maken met mijn gewicht en lengte, haha.”