Hospice Waddinxveen bestaat precies een jaar

Waddinxveen - Het is zaterdag 29 september precies een jaar geleden dat het hospice in Waddinxveen werd geopend. Het huis met vier kamers voor gasten die terminaal zijn, is met behulp van sponsoring opgezet. Volgens zorgvrijwilligers Jeanette Leeflang (52) en Marja de Waal (65) is de bezettingsgraad zo'n 69 procent.

Het is een mooie club vrijwilligers die onder leiding van coördinatoren de kar trekt, menen de dames. In totaal gaat het om een groep van circa 45 vrijwilligers die koken of zorgen en alles wat daarbij komt kijken. Twee mannen, de rest zijn vrouwen. "Overigens kunnen er altijd meer bij", zegt De Waal met een knipoog.
Ze zijn er wel, maar erg op de achtergrond: de zorgvrijwilligers. Ze dringen zichzelf niet op, maar ze zijn er wel als er iets nodig is. "Soms ben je drukker met de familie eromheen dan met degene die komt te overlijden." Leeflang is een 'oude rot in het vak'. "Ik heb al zeven jaar elders bij een hospice gewerkt. Ik heb even een time-out gehad en naar ander vrijwilligerswerk gezocht, maar geen enkel ander werk haalde dit level. Het werk in een hospice verrijkt je. Mensen die hier liggen zijn puur. Begrijp je? Het maakt niet meer uit of je arm of rijk bent, hier is het leven niet groter dan dit bed." Ze praten onderling veel met elkaar en ook met een deskundige die niet in het hospice werkt. De Waal: "Wat je hier voorbij ziet komen, moet niet jouw verdriet worden. Vandaar ook dat we bewust maar twee keer vier uur draaien in een week. Daarnaast verzorgen sommigen van ons ook de laatste zorg, dus het wassen en kleden van een overledene." Wat het werk zo bijzonder maakt, is dat er hele aparte dingen voorbijkomen. "Je hebt ook wel eens met ruzie in de familie te maken, dat is erg naar, maar ook met hele mooie momenten", meent De Waal. Collega Leeflang geeft een voorbeeld. "We hadden eens te maken met een vrouw en een kleinzoon van een jaar of vier. De twee hadden een geweldige band met elkaar. Elke keer als de kleinzoon op bezoek kwam, pakte oma het doosje naast haar bed en deed er een paar kusjes in. Ze zei tegen haar kleinzoon: "Als ik er straks niet meer ben en je bent even verdrietig, mag je dit doosje pakken en er een kusje uit halen."