Afbeelding

Overtoerisme

Column 272 keer gelezen

De zomervakantie is voor mij aangebroken en de verlammende hitte mist haar uitwerking niet. Ik geef me over aan de zinderende zon. Waar mijn neus het hele jaar op een roetfilter leek – de inkt uit de boeken gaf af of was het stof? – ziet hij er nu uit als de kantelende kebabrol in de shoarmasalon: na iets te veel zon voor de tere huid vallen de vellen er vanaf.

Met dit weer kun je niks anders doen dan verbranden en afblussen. Alhoewel, je kunt ook nog op pad, op reis, op vakantie gaan – om elders te verbranden en af te blussen.

Vakantie vervult velen vanzelfsprekend van vreugde, maar het verschijnsel toerisme wordt ook met argusogen bekeken. Vrij Nederland bombardeert 'overtoerisme', de overtreffende trap van massatoerisme, alvast tot het woord van 2018. Overtoerisme maakt steden als Barcelona, Venetië en Amsterdam onleefbaar; de stad slibt dicht met mensen, de huizenmarkt en de middenstand bedienen rijke reizigers beter dan inwoners.
Niet alleen de belangen botsen in de vermarkte stad, het gevaar ligt op de loer dat de mensen onderling gaan botsen. Zo werd vorig jaar een toeristenbus aangevallen door boze Barcelonezen. In Florence signaleert de journalist van Vrij Nederland grimmige graffiti: "Waarom noemen ze het toeristenseizoen, als we niet op ze mogen schieten?"

Over een maand ben ik zelf ook weer aangeschoten wild. Vijf dagen slijten in Valencia met tapas en cervezas bestellen met behulp van Planeto-Solitario-Español. Mooier kan ik het niet maken. Omdat ik me bewust ben van mijn toeristenbelasting heb ik bij het boeken van mijn ticket wel de optionele CO2-reductie van mijn vlucht betaald. Die bedroeg één euro… Dat zet geen zoden aan de dijk!
Mensen uit mijn kring trekken door alle continenten. Duiken op de Antillen, surfen in Zuid-Amerika, backpacken in Australië. Blijkbaar ben ik gevoeliger voor misloopangst dan ik dacht want ik wil dat nu ook weleens proberen. Die wanderlust druist in tegen mijn eigen principes [waarvan vliegangst de belangrijkste is] want gewoonlijk huldig ik het standpunt dat fietsen naar Moordrecht of Waddinxveen evengoed een wereldreis is. Waarom wereldwijsheid zoeken aan de andere kant van de oceaan als je amper iets weet van hoe het is aan de andere kant van het spoor?
Vermoedelijk krijg je in Waddinxveen nog een warmer welkom ook. En doet de hefbrug echt onder voor de Rialtobrug? Is een foto waarbij je de Wokkels omver probeert te duwen niet origineler dan een foto waarop je de Toren van Pisa omhooghoudt?
Reistip #1 van 2018: geef je niet over aan het overtoerisme. Freeze, beweeg je niet – niet te veel, althans – en reduceer je CO2-uitstoot door op de fiets de nabije wereld te verkennen. Als we de klimaatverandering namelijk nog verder opvoeren, is het hier straks helemaal niet meer te harden qua hitte. Nu kan ik me er nog net plezierig aan overgeven.